بسم الله الرحمن الرحیم
"اللّهمَّ ارزُقنی فیهِ الذّّهنَ وَ التَّنبیهَ وَ باعِدنی فیهِ مِنَ السَّفاهَةٍ وَالتَّمویهِ واجعَل لی نصیباً مِن کُلِّ خَیرٍ تُنزِلُ فیهِ بِجُودِکَ یا اَجوَدَ الاَجوَدینَ."
خدایا در این روز مرا هوش و بیداری نصیب فرما و از سفاهت و جهالت و کار باطل دور گردان و از هر خیری که در این روز نازل می فرمایی مرا نصیب بخش به حق جود و کرمت ای جود و بخشش دارترین عالم
دعای روز سوم ماه مبارک رمضان صوتی و تصویری
همخوانی دعای روز سوم
| ای خدا ای صاحب فضل عجیب
|
| کن تو روزی اندر این ماه نجیب
|
|
| بر من و هم بر عباد مومنین
|
| ذهن و استعداد قابل یا حبیب
|
|
| این عطا را از ره لطف و کرم
|
| بر جمیع قابلین فرما نصیب
|
|
| هم بیا گاهان تو ما را این زمان
|
| بر حقایق چون به هر دردی طبیب
|
|
| دور فرما از سفاهت وز جنون
|
| لطف فرما تا شویم اکنون لبیب
|
|
| بر کمال و عقل و ادراکات ما
|
| هر زمان افزوده فرما یا رقیب
|
|
| کن مقرر بهر من از کل خیر
|
| کاندر این مه آید از بالا نشیب
|
|
| می‌دهیمت حق جود خود قسم
|
| یا جواد و یا کریم و یا مثیب
|
اللهم ارزقنی فیه الذهن و التنبیه
ذهن یعنی هوش و تیزهوشی و تنبیه یعنی بیداری و غافل نبودن؛
در روایات زیادی مشاهده کردم که هوش رابطه ای دارد با زیاد و یا کم خوردن غذا؛
علی ع : لا تجتمع الفطنة و البطنه .. یعنی: تیز هوشی و پر خوری با هم جمع نمی شوند.
علی ع : لا فطنة مع البطنه .. یعنی: با پر خوری، تیز هوشی در کار نیست.
علی ع : من زاد شبعه کظته البطنه ، و من کظته البطنه حجبته عن الفطنة
یعنی: هر که زیاد سیر شود پر خوری او را گرانبار کند و هر که پر خوری گرانبارش کند تیز هوشی را از او بگیرد.
علی ع : التخمة تفسد الحکمة ، و البطنة تحجب الفطنة .. یعنی: پر خوری حکمت را تباه می کند و شکمبارگی هوش و ذکاوت را می برد.
پس این هم آموزشی دیگر از درس پیامبر ص به زبان دعا برای ما و دعای کنایه ای برای ما که به هوش باشیم .. که در سحر و افطار مواظب هوش خود باشیم!
و جالب است که یکی از بیشترین مواردی که سبب تیز هوشی میشود در روایات ؛ ادب است.
علی ع : بالادب تشحد الفطن .. یعنی : ادب، سبب تیز هوشی می شود.
در کلام نورانی امام باقر ع هم رابطه ی عجیب هوش و غفلت را متوجه می شویم؛
امام باقر ع : ادفع عن نفسک حاضر الشر بحاضر العلم ، و استعمل حاضر العلم بخالص العمل ، و تحرز فی خالص العمل من عظیم الغفلة بشدة التیقظة ، و استجلب شدة التیقظة بصدق الخوف ..
یعنی: وجود شر و بدی را با حضور علم از خود بران و با عمل خالصانه و جود علم را به کار گیر و در عمل خالص با هوشیاری شدید و زیاد از غفلت دوری کن و با خوف راستین از خدا هوشیاری کامل را به دست آر.
جالب اینکه انگار امام محمد باقر ع این روایت را برای روشن شدن دعای روز سوم ماه مبارک رمضان فرموده اند.
و باعدنی فیه من السفاهة و التمویه
آیةالله جوادی عاملی درباره سفاهت می فرمایند:
سفاهت در فرهنگ قرآن:قرآن کریم بعضی از افرادی را که ممکن است در مسائل علمی قوی باشند امّا در مسائل عملی ضعیف ، سفیه می داند . مثلاً اگر کسی در مسائل ریاضی ، تجربی و مانند آن خیلی قوی باشد ولی در رابطه با گناه دست و پایش بلغزد و مرتکب بعضی از گناهانی که در متون اسلامی آمده است بشود ، روایاتی که در ذیل آیه :
ولاتؤتوا السفهاء اموالکم
مالتان را در اختیار سفیهان مگذارید .وارد شده ، چنین شخصی را سفیه می داند .
سفاهت در مکتب قرآن وفرهنگ دین غیر از سفاهت در مسائل عادی است اگر کسی در یک رشته علمی متخصص باشد ، ولی در هنگام امتحان عملی دستش بلرزد سفیه است . فیزیکدان هایی که در کشورهای الحادی به بخشی از منظومه های کیهانی ، سفینه های با سرنشین یا بی سرنشین می فرستند که محیر العقول است ، امّا وقتی دستشان به گناه می رسد می لغزد و قدرت ضبط ندارند ، یا در مسائل اعتقادی ، ملحدانه برخورد می کنند ، چنین افرادی را فرهنگ قرآنی سفیه می داند و می فرماید :
ومن یرغب عن ملّة ابراهیم الاّ من سفه نفسه
و چه کسی از آیین ابراهیم علیه السلام روی بر می تابد جز آن که به سفاهت و سبک مغزی گراید ؟کسی که از روش ابراهیم خلیل صلوات اللّه وسلامه علیه اعراض کرده ، سفیه است ، با این که مخترع و مبتکر است ولی قرآن او را سفیه می داند چرا ؟ چون این سَفَه در مقابل آن عقل است که « یعبد به الرحمان و یکتسب به الجنان » ،
پس اگر کسی « لم یعبد الرحمان و لم یکتسب الجنان » فهو لیس بعاقل یعنی و هو سفیه .
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
پس سفاهت باعث کارهای بیهوده می گردد
از خداوند تبارک و تعالی در این ماه عزیز می خواهیم که ما را از چنین سفاهتی که باعث افتادن ما به گناه می گردد دور نگه دارد با اعمال ما و توفیق الهی.
و اجعل لی نصیباً من کل خیر تنزل فیه
پیامبر اکرم ص می فرماید: من سعادة ابن آدم استخارته الله و رضاه بما قضی الله ، و و من شقوة ابن آدم ترکه استخارة الله و سخطه بما قضی الله .
یعنی: از خوشبختی آدمی این است که از خدا طلب خیر کند و به قضای الهی خوشنود باشد ؛ و از بدبختی آدمی این است که از خداوند طلب خیر نکند و از قضای الهی ناخشنود باشد.
و سفارش های دیگری که به ما توصیه کرده اند که در آغاز هر کاری از خداوند تبارک و تعالی طلب خیر نماییم و بهترین ایام هم رمضان المبارک است و ماه نزول برکات الهی که انشاء الله خداوند از برکاتی که در این ماه نازل می کند بهره و نصیبی هم برای ما قرار دهد ماهی که شب قدر ، شب نزول قرآن در این ماه قرار دارد.
بجودک یا اجود الاجودین
کسی که جود و بخشش دارد از چیزی که حق دیگری نیست بدو می بخشد و عطا می کند ؛ خدا را به این صفتش قسم می دهیم یعنی اینکه ما لایق و شایسته این درخواست های خود نیستیم و تنها دست نیاز به کرامت توی کریم و جواد داریم.
مولای یا مولای انت الجواد انا البخیل هل یرحم البخیل الا الجواد
طاعات و عبادات شما قبول .. التماس دعا
